رگ های خونی: امکان التهاب رگ های خونی، یا واسکولیتیس هم در بیماران لوپوسی وجود دارد که این وضعیت، بر گردش خون تاثیر می گذارد.
اما این نوع از لوپوس در طول زمان اندام‌های اصلی را درگیر نمی‌کند.
این بیماری می‌تواند در افراد مختلف به صورت خفیف یا شدید بروز کند و علائم آن ممکن است به صورت ناگهانی تغییر کنند.
در معرض نور خورشید بودن: برخی بر این باور هستند که نور خورشید یک عامل محیطی موثر است.
جدا از مصرف دارو، راه های زیر به کم کردن درد یا کاهش خطر عود بیماری کمک می کند:
برخی از بیماران لوپوس نیز تغییراتی را در خلق و خوی خود تجربه می کنند . به ویژه مواردی مثل تحریک پذیری زیاد در برابر وقایع، افسردگی و اضطراب.
به جز آسیب دیدن پوست بیماری لوپوس می‌تواند باعث ملتهب شدن و یا آسیب دیدن مفاصل، ماهیچه‌ها، غشاء درونی یا اطراف ریه، قلب کلیه و مغز شود
در حدود یک سوم افراد مبتلا به لوپوس، باعث ایجاد یک بیماری خود ایمنی اضافی می شوند از قبیل بیماری خود ایمنی تیروئید، به ویژه نوعی که باعث کم تحرکی غده تیروئید می شود.
به عنوان مثال داروی هیدروکسی کلروکین که می تواند: التهاب را کاهش دهد.
قطع مصرف سیگار و کاهش وزن نیز منجر به نتایج بسیار بهتری می شود. همچنین ورزش منظم به سلامتی مفصل و کاهش وزن کمک می کند.
داروها: استفاده طولانی مدت از برخی داروهای خاص، مانند هیدرالازین (آپرسولین)، پروكائین آمید (پروكانیدید) و كینیدین، با ایجاد نوعی از لوپوس معروف به لوپوس اریتماتوز ناشی از دارو ارتباط دارد.
کسانی که علائم جدی‌تری دارند نظیر آسیب ارگان‌های داخلی بدن، ممکن است به همراه داروهای دیگری که سیستم ایمنی بدن را سرکوب می‌کنند، به میزان بالایی از داروهای کورتیکواستروئیدها نیاز داشته باشند.
بیو مارکرها در حقیقت پروتئین، آنتی بادی، ژنتیک و سایر عواملی هستند که به پزشک کمک می کنند تا تشخیص دهد که در بدن چه اتفاقی می افتد یا اینکه بدن چگونه به درمان واکنش نشان می دهد.
از مهم ترین و شایع ترین داروهایی که باعث بروز این نوع لوپوس در زنان علت بیماری لوپوس می‌شوند، می‌توان به هیدرالازین (دارویی ضد فشار خون)، پروکائین آمید (داروی آریتمی قلب) و ایزونیازید (نوعی آنتی بیوتیک برای درمان بیماری سل) اشاره کرد.